پاسخ دندانشكن

مي دانيد كه مخالفان ، به شيعه ، رافضي مي گويند، به اين معني كه روش ‍ ساير مسلمانان را ترك كرده اند. روزي شخصي به امام صادق (ع) عرض كرد: امروز عمار دهني(كه از شيعيان بود) در نزد ابوليلي قاضي كوفه ، به موردي گواهي داد، قاضي به او گفت : برخيز برو، گواهي تو قبول نيست ، ما تو را مي شناسيم تو رافضي هستي . عمار سخت ناراحت شد و به گريه افتاد بطوري كه شانه هايش تكان مي خورد. ابوليلي به او گفت : تو از علماء و حديث شناسان هستي ، و اگر از اين نسبت (رافضي) ناراحت مي باشي ، از اين مرام بيزاري بجوي در اين صورت ، در صف برادران ما خواهي شد!. عمار دهني در پاسخ گفت : سوگند به خدا گريه ام به اين خاطر نيست كه تو مي پنداري ، بلكه گريه ام براي تو و براي خودم مي باشد. اما گريه ام براي خودم از اين رو است كه مرا به مقام ارجمندي نسبت دادي كه شايسته آن نيستم ، تو گمان بردي كه من رافضي هستم ، واي بر تو، امام صادق (ع) به من خبر داد: نخستين كساني كه رافضي معرفي شدند، ساحران زمان موسي (ع) بودند كه پس از ديدن معجزه موسي (ع) به او ايمان آوردند و اطاعت فرعون و فرعونيان را ترك (رفض) نمودند، بنابراين رافضي هر گونه كسي است كه آنچه را خداوند ناپسند مي داند ترك كند، و به هر چه امر كند، انجام دهد، چه كسي است كه امروز چنين مقام والائي را داشته باشد، گريه ام از اين رواست كه خداوند به قلبم آگاه است و من چنين اسم شريفي را براي خود قبول كرده ام ، آنگاه مرا سرزنش كند كه هان اي عمار: آيا تو ترك كننده امور باطل ، و بجا آورنده طاعتها هستي ، چنانكه قاضي به تو گفت ، در اين صورت ، اگر مسامحه كنم از درجاتم كاسته گردد و مستوجب عذاب شديد شوم ، مگر اينكه اولياء من مرا شفاعت كنند. اما گريه ام براي تو از اين رو است كه با اين نسبت و لقب بزرگ براي من ، دروغ بزرگ گفته اي ، و دلم به حالت مي سوزد كه بخاطر اين دروغ سزاوار عذاب سخت الهي شوي ، چرا شريفترين نامها را به پست ترين انسانها، نسبت داده اي .
منبع: داستان دوستان
/س